Majestatyczna angora turecka to jedna z najbardziej tajemniczych i intrygujących ras kotów. Długowłosa kocia piękność zachwyca lśniącym białym futrem i hipnotyzującym spojrzeniem. Ceniona i podziwiana w swojej ojczyźnie, na świecie wciąż jest jednak rzadko spotykana. Jak powstała ta wyjątkowa rasa? W jaki sposób opiekować się angorą turecką? Przedstawiamy najważniejsze informacje o kotach tej rasy.
Angora turecka – pochodzenie i historia
Angora turecka uznawana jest za jedną z najstarszych ras kotów. A zarazem protoplastę wszystkich kotów długowłosych. Jej historia zaczęła się na terenie Turcji, a dokładnie centralnej Anatolii. Swoją nazwę rasa zawdzięcza właśnie miejscu pochodzenia, czyli Ankarze – dawniej zwanej Angorą.
Nie znamy dokładnie początków rasy. Angora turecka jest rasą naturalną – powstałą bez ingerencji człowieka. Z tego względu w swojej ojczyźnie przez długi czas uważana była za pospolitego dachowca. Nie wiadomo, kiedy dokładnie pojawiły się pierwsze długowłose koty w Turcji. Udokumentowane zostało natomiast ich przybycie do Europy. Angory przybyły na nasz kontynent pod koniec XVI lub na początku XVII w. Do Europy koty miał sprowadzić włoski podróżnik Pietro della Valle. Rasa kotów o jedwabistym białym futrze szybko podbiła europejskie salony. Angora turecka była m.in. ulubienicą francuskich arystokratów.
Angora turecka to rasa naturalna, ukształtowana bez udziału człowieka.
Gdy modne stały się inne koty długowłose, popularność angory zaczęła stopniowo spadać. Aby poprawić wygląd sierści persów, zaczęto krzyżować je właśnie z angorami. Z tego powodu pod koniec XIX w. turecka rasa znalazła się prawie na skraju wyginięcia. Dziś pewnie próżno byłoby szukać angory tureckiej na wystawach, gdyby nie wysiłek hodowców z jej ojczyzny. Na początku XX w. rozpoczęli oni intensywną pracę nad ochroną i hodowlą narodowej rasy. Pozostałe w kraju osobniki o białym futrze wyłapywano i umieszczono w ankarskim ogrodzie zoologicznym. Jednocześnie zakazano wywozu kotów poza Turcję.
Podczas gdy w ojczyźnie realizowano program hodowli angory, w Europie rasa stała się praktycznie zapomniana. Swoisty renesans zawdzięcza amerykańskim i kanadyjskim hodowcom, którzy w latach 60. XX w. sprowadzili do swoich krajów pary hodowlane tych kotów. Od nich wzięła początek nowa amerykańska linia hodowlana. W 1968 r. angora turecka została uznana za odrębną rasę przez amerykańską organizację felinologiczną CFA, a w 1988 r. przez europejską FIFe. Obecnie angora wciąż nie jest zbyt popularna. W Polsce działają tylko nieliczne hodowle tej rasy. Cena kota z rodowodem u hodowcy wynosi około 3000 zł.
Kot angora turecka – wygląd
Angora turecka to prawdziwa kocia piękność, pełna elegancji i naturalnego wdzięku. Największą ozdobą rasy jest długa, jedwabista, lśniąca sierść, praktycznie pozbawiona podszerstka. Na szyi tworzy ona kołnierz, a na udach portki. Gęsto obrośnięty sierścią i puszysty jest również ogon kotów. Ze względu na długość sierści angorę zaliczamy do ras półdługowłosych. U angor dopuszczalne są różne umaszczenia, jednak to śnieżnobiałe koty cieszą się największym zainteresowaniem i uznawane są za najpiękniejsze.
Kot rasy angora ma smukłą i wydłużoną sylwetką z długimi kończynami. Dzięki temu porusza się z niezwykłą lekkością i gracją. Angory słyną również ze swojego magnetyzującego spojrzenia. Ich oczy mają kształt migdałów i są osadzone lekko skośnie. Częstym zjawiskiem u tej rasy jest heterochromia, czyli różnobarwność tęczówek. U kotów obdarzonych tą cechą jedno oko jest niebieskie, a drugie bursztynowe. Angory mają też duże, spiczasto zakończone uszy.
Charakter angory tureckiej
Choć angora turecka na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie salonowej piękności, w rzeczywistości ma żywiołowy charakter. Koty tej rasy są z natury energiczne, zwinne i sprytne. Chętnie się bawią i eksplorują otoczenie. Typowa dla nich jest duża ciekawość świata. Angory często same poszukują nowych rozrywek lub elementów do zabawy. Nie mają też problemu, by otwierać szafki czy sięgać po wysoko umieszczone przedmioty.
Angory to ruchliwe i aktywne koty, które lubią się bawić i wspinać.
W charakterze angory nie brakuje również pewnej dozy pierwotnej dzikości. Jako naturalna rasa kotów angora wykazuje silny instynkt łowiecki. Bardzo lubi wspinać się i obserwować świat z wysokości. Dodatkowo ta inteligentna kocia piękność chętnie uczy się sztuczek i rozwiązuje łamigłówki. Do szczęścia potrzebuje więc odpowiedniej dawki rozrywki i nowych wyzwań. Swoją inteligencję potrafi też wykorzystać, by osiągnąć to, czego chce. Angory lubią badać nowe obiekty, dlatego wszelkie cenne przedmioty powinny znajdować się poza ich zasięgiem. Aby uniknąć problemów, trzeba wyznaczyć im jasne granice. Koty te często mają bowiem skłonność do zachowań wymuszających uwagę.
Swojego opiekuna angory tureckie darzą dużą czułością. Silnie przywiązują się do ludzi i lubią pieszczoty. Z tego względu nie przepadają za spędzaniem czasu w samotności. Z reguły są otwarte, przyjazne i przebojowe. Dzięki temu łatwo nawiązują kontakty z obcymi. Nie należą do zwierząt lękliwych ani podatnych na problemy behawioralne. Zwykle łatwo przystosowują się do zmian w otoczeniu.
Angora turecka jest świetnym kotem rodzinnym. Często jednak szczególną relację tworzy tylko z jedną osobą, która może liczyć na jej bezgraniczną miłość. Na ogół dobrze dogaduje się z dziećmi – pod warunkiem, że maluchy zostaną poinstruowane, jak się z nią obchodzić. Zwykle nie ma przeciwwskazań, by kocia arystokratka mieszkała z psem czy innym kotem. Kot tej rasy lubi jednak odgrywać rolę przywódcy, dlatego często to on decyduje, na co wobec niego mogą sobie pozwolić inne zwierzęta.
Angora – zdrowie
Angora turecka to rasa wytrzymała, odznaczająca się ogólnie dobrym zdrowiem. Choroby genetyczne występują u niej rzadko. Jedną z najpoważniejszych jest ataksja, czyli niezborność ruchów. Powoduje ona problemy z koordynacją i drżeniem ciała. Zwierzęta z ataksją najczęściej nie dożywają wieku dorosłego.
Kolejnym problemem zdrowotnym, z którym zmagają się przedstawiciele rasy, jest głuchota. Nie jest to problem ściśle związany z rasą, lecz z białym umaszczeniem. Gen odpowiedzialny za biały kolor futra i niebieskie oczy może powodować głuchotę u angor tureckich i innych kotów. Niedosłuch występuje też czasami u kotów o różnobarwnych tęczówkach – po stronie niebieskiego oka. Zwierzęta zmagające się z tym problemem przy odpowiedniej opiece są jednak w stanie prowadzić całkiem normalne życie.
Ze względu na swoją energiczną i ciekawską naturę angory są szczególnie narażone na urazy. Warto więc odpowiednio zabezpieczyć domowe otoczenie, by zminimalizować ryzyko wypadków.
Rasa jest łatwa w utrzymaniu i odporna na choroby.
Koty tej rasy żyją średnio 15–18 lat. Aby angora turecka mogła dożyć w zdrowiu sędziwego wieku, należy pamiętać o corocznych badaniach kontrolnych i zabiegach profilaktycznych. Mruczki obarczone dziedzicznymi problemami zdrowotnymi powinny być wykluczone z dalszej hodowli.
Angora turecka – wymagania i pielęgnacja rasy
Jak dbać o turecką angorę? Oto najważniejsze elementy prawidłowego utrzymania tej kociej piękności.
Pielęgnacja
Ze względu na brak podszerstka pielęgnacja sierści angory tureckiej nie jest skomplikowana. Długi włos kota nie ma tendencji do plątania się ani filcowania. Sierść angory zwykle wystarczy więc dokładnie wyczesać raz lub dwa razy w tygodniu. Do wyczesywania jedwabistego futra najlepiej używać miękkiej szczotki włosianej i grzebienia z szerokim rozstawem zębów.
W przypadku kotów o białej szacie ważnym elementem pielęgnacji są kąpiele, które pomogą utrzymać futro w czystości. Do pielęgnacji białego futra warto używać kosmetyków usuwających przebarwienia. Dodatkowo należy pamiętać o regularnym oczyszczaniu uszu i okolic oczu.
Żywienie
W żywieniu angory tureckiej dobrze sprawdzają się uniwersalne karmy wysokomięsne, dostosowane do wieku i poziomu aktywności. Zwierzęta te nie są raczej wybredne, dlatego zazwyczaj akceptują różne typy pokarmów. Z uwagi na ich dużą ruchliwość dobrym wyborem mogą okazać się karmy z formułą active (o zwiększonej zawartości energii). Angorom można również zaoferować karmy dla kotów długowłosych, korzystnie wpływające na wygląd sierści.
Jeśli szukasz pysznej przekąski dla swojej długowłosej kociej piękności, wypróbuj Animonda Vom Feinsten SnackPudding. Ta oryginalna przekąska w formie mięsnego puddingu zaspokoi potrzeby nawet najbardziej wymagających kotów. Dzięki atrakcyjnej, kremowej konsystencji przysmak jest idealny do wylizywania i zapewnia kotu mnóstwo przyjemności z jedzenia. Produkt nie zawiera zbóż, soi, sztucznych barwników i konserwantów. Przysmak Animonda Vom Feinsten SnackPudding dostępny jest w dwóch smakach – z wołowiną lub kurczakiem.
Zabawa
Aby zaspokoić behawioralne potrzeby angory tureckiej, trzeba zadbać o odpowiednią aranżację domowego otoczenia. Nie może w nim zabraknąć akcesoriów do wspinaczki i wypoczynku na wysokości. W domu warto umieścić drzewka dla kotów i półki. Dla kota tej rasy trzeba zakupić zabawki różnego typu. Odpowiednie będą zarówno akcesoria do zabawy z opiekunem (np. kocie wędki), jak i samodzielnej (np. piłeczki). Świetnie sprawdzą się również zabawki interaktywne ze skrytkami na pokarm. Aktywne zwierzęta potrzebują też nowych bodźców wokół. Kotom niewychodzącym warto więc przynosić elementy z zewnątrz (np. gałązki, szyszki, liście, kamyki).
Podsumowanie:
- Angora turecka to jedna z najstarszych ras, uznawana za przodka wszystkich kotów długowłosych.
- Koty tej rasy przyciągają uwagę ze względu na jedwabistą, najczęściej białą sierść.
- Angory to koty energiczne, o przyjaznym i radosnym usposobieniu.
- Rasa jest łatwa w utrzymaniu i odporna na choroby.